راهیان حجاب

دغدغه نداریم!!!!

مشکلات رو میبینیم.کمی ها و کاستی ها رو میبینیم اما منتظریم دستی از غیب برسه و مشکلات رو  حل کنه.

یا یه ناجی یه دفعه از آسمون پیدا بشه و تمام مشکلات رو یکجا از بیخ و بن ریشه کن کنه!!!

نه! خدا خودش گفته که تا قومی خودشون تغییر نکنند،شرایطشون تغییر نمیکنه.

اینکه سنت الهیه.اینکه وعده ی خداونده.

پس چرا ما مشکلات رو میبینیم و کاری نمیکنیم؟؟؟؟

خیلی ازکمی و کاستی های جامعه مون مستقیما به ما ربط داره!!

برای خیلی هاش ما میتونیم راهه حل پیدا کنیم.میتونیم کار کنیم.میتونیم.....ولی دغدغه نداریم.

نه اینکه نخواسته باشیم حل بشه ....نه!!!فقط احساس نیاز اورژانسی به حل مسائل نداریم.

تجربه ی یک معلم بداخلاق و متنفر شدن از درسی که میتونست خیلی برامون شیرین باشه رو گاهی اوقات تجربه کردیم.

تجربه ی داشتن همکلاسی ای که با دیدنش تمام وجود آدم کهیر میزنه!!!

تجربه ی غرغرهایی که تمام شیرینی یک سفر،گردش یا روز خوب رو خراب میکنه!

ما برای چندنفر چراغ خطریم؟؟

چندنفر با دیدن ما راهشون روکج میکنن؟؟

چند نفر با دیدن ما تمام شیرینی یک روزشون ازبین میره؟؟؟

هم اتاقی هامون مارو بعنوان چه جور فردی می شناسن؟؟خانواده مون از دست ما راضی اند؟؟؟

این اخلاق یک مسلمونه؟؟یک بچه شیعه ؟؟